تو این ۳۰ صفحه‌ای که از کتاب خوندم به نظرم میاد تقریباً همه بزرگان، نویسنده هم بوده‌اند. به این معنا که افکارشون رو ثبت می‌کردند و انتشار می‌دادند.
خیلی مسئله مهمی هست نوشتن.
به درستی که فکر کردن بدون نوشتن امکان پذیر نیست.
اکثرشون هم زیاد می‌نوشتند. تو آدم‌های معاصر هم نگاه می‌کنم به نظرم همینه. هر کسی که زیاد بنویسه آدم بزرگی حساب میشه.
البته بگذار بهتر بگم. به نظر میاد «خلق» کردن مشخصه بارز اینها بوده. حالا بعضی‌ها نوشته خلق می‌کردند و بعضی‌ها موزیک و بعضی‌ها هم نقاشی.
الان هم که مد شده و «کار» خلق می‌کنند. اسمش رو هم گذاشتند کارآفرینی.