هممون تو زندگی تجربه داشتیم که بارها و بارها برنامه‌ریزی کردیم و هیچ کدوم جواب ندادند.
ویژگی اصلی شون چی بوده؟
اجایل نیستند.
یک برنامه ای می‌ریزیم و کارهای روز (که هیچ وقت انجام نمیدادیم) رو داخلش می‌گذاریم و سعی داریم که یکهو همه اینها رو با هم انجام بدیم.
نتیجه؟
بعد از چند روز خسته میشیم و هیچ تاثیری نداره و برمی‌گردیم به وضع اول‌مون.
قدرت ما در خلق عادت بصورت تدریجی هست. چیزی که شعبانعلی بهش می‌گه میکرواکشن.
عادت ها عملاً تصمیم‌هایی هستند که دوست داریم بصورت ناخودآگاه بگیریم و بهشون فکر نکنیم. بیایم در این مورد هم «اجایل» فکر کنیم و کم‌کم عادت‌ها رو اضافه کنیم.
وقتی عادت ها یکی یکی به برنامه اضافه بشن کم‌کم داخل زندگی جا باز می‌کنند و می‌تونند برای همیشه موندگار بشن.
اما قبل از اون نیازه که تصمیم بگیریم که چه کارهایی رو چه روزهایی انجام بدیم. (همون بحثی که بهش تصمیم‌های مرتبه دوم هم میگن. )
مثلاً من هر روز صبح ورزش می‌کنم! یک روز در میون ورزش می‌کنم.
هنگام نشستن تو خودرو کمربند رو می‌بندم.
دو هفته یک‌بار یک قسمت پادکست ضبط می‌کنم.
دیگه این عادت‌ها وقتی شکل گرفتند، شکستن‌شون خیلی سخته.